Πρωθυπουργός που μας αξίζει

Ξυπνώντας σήμερα το πρωί άκουσα από την τηλεόραση μετά τη λειτουργία των Φώτων τον Γ. Παπανδρέου να εύχεται «χρόνια πολλά» στους μετανάστες μεταξύ άλλων και να λέει ότι «μαζί θα βαδίσουμε προς ένα κοινωνικό κράτος δικαίου και ίσων ευκαιριών». Αυτό μου ήχησε στα αυτιά μου πολύ ευχάριστα στην αρχή – ήταν ένα μήνυμα αγάπης από έναν όχι και πολύ χριστιανό σε αντίθεση με τα μηνύματα των πρωτοκλασάτων της εκκλησίας που συνήθως είναι σκληρά και εμπεριέχουν μίσος –ακαριαία όμως αναρωτήθηκα «σε ποιους νομίζει ότι απευθύνεται ο άνθρωπος και τους μιλά για έννοιες όπως κοινωνικό κράτος και κράτος δικαίου, νομίζει ότι απευθύνεται σε κάποιον πολιτισμένο λαό της Ευρώπης, σκανδιναβούς ίσως? Απευθύνεται στους πλέον αγροίκους, αγράμματους, άξεστους και απαίδευτους που έχουν σαν πρότυπο τον Ψωμιάδη και το πώς θα βολευτούν και θα βολέψουν και τους φίλους».
Δυστυχώς μας αξίζει για πρωθυπουργός αυτός που υποσχέθηκε και δεν έκανε, αυτός που δεν κάνει άρα δεν φθείρεται, αυτός που δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με το θέμα ούτε ποτέ είχε όρεξη αλλά είχε το όνομα – κι άλλοι έχουν το όνομα αλλά ήταν πρόθυμοι να ασχοληθούν και έχουν επιδείξει δράση πριν διεκδικήσουν το αξίωμα (Γ. Παπανδρέου, Ν. Μπακογιάννη) – όπου του έφτιαξαν εικόνα και τον τοποθέτησαν. Και τον ψήφισαν. Και θα τον ξαναψηφίσουν(?). Κρίμα.