Τραγωδία
Αγανάκτηση
Μαυρίλα
Οργή
Θλίψη
Πένθος
Ντροπή…
ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΚΡΑΤΑΙΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΧΩΡΑ, ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΡΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, ΑΝΑΖΗΤΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ, ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ. ΔΕΚΤΕΣ ΜΟΝΟ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ.
Δεν γίνεται! Εξοργίζομαι, στεναχωριέμαι, λυπάμαι και ντρέπομαι. Όταν βλέπω τον μπούλη να με εκπροσωπεί σαν Πρωθυπουργός. Όταν τον βλέπω σαν κακό ηθοποιό να παίζει το ρόλο του συνοφρυωμένου-προβληματισμένου στις φωτιές και να προβάλλεται ότι με κίνδυνο της ζωής του έφτασε επί τόπου στο δημαρχείο της Ζαχάρεως, για να κάνει τι? Επιχειρησιακό σχεδιασμό? Εν μέσω πυρκαγιών? Ή για τον τραβήξουν τα κανάλια? Και εξοργίζομαι ακόμα πιο πολύ όταν ορισμένοι (φοβάμαι πολλοί) θα δουν την εικόνα και θα πουν : μπράβο του, έτρεξε! Γιατί δυστυχώς ζούμε σε ένα έθνος αγράμματων όπου μόνο η εικόνα είναι αυτή που κερδίζει και τα στελέχη της ΝΔ το έμαθαν καλά. Δεν πειράζει που δεν έκαναν τίποτα 3,5 χρόνια. Θα χαμογελάσουν, θα πάρουν πόζα, θα υποσχεθούν, θα τα φορτώσουν στο ΠΑΣΟΚ και θα ξαναβγούν. Αυτοί μας αξίζουν μάλλον.
Προ ημερών και συγκεκριμένα το βράδυ που προκηρύχτηκαν οι εκλογές από τον εκπρόσωπο τύπου (ακολουθώντας το σύνταγμα κατά γράμμα…), σε κάποιο τηλεοπτικό παράθυρο ο Κυριάκος Μητσοτάκης απαντώντας στους ισχυρισμούς της Μαρίας Δαμανάκη ότι ένας από τους λόγους που προκηρύχτηκαν εσπευσμένα οι εκλογές είναι να μην προλάβει να καταθέσει στη Βουλή ο Ζορμπάς καθώς από την κατάθεσή του στον ανακριτή προέκυπτε ότι οι αρμόδιοι υπουργοί γνώριζαν την πορεία του «αμαρτωλού» ομολόγου, εκείνος ωρυόταν
Είχε, δεν είχε ο Χριστόδουλος πάλι παρενέβη πολιτικά και έκλεισε το μάτι στον Καραμανλή. Αν δεν το ακούσατε, φεύγοντας για το Μαϊάμι ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον Πρωθυπουργό γιατί του χάρισε το προσωπικό του φυλαχτό και θα το έχει μαζί του, όπως είπε. Δεν είναι λίγο άκομψο αυτό μέσα στην προεκλογική περίοδο? Πήγε και ο Παπανδρέου να του ευχηθεί αλλά φυσικά κουβέντα. Αφού θα λείπει όλη την περίοδο δεν μπορούσε να μην πάρει θέση έστω κι απέξω απέξω. Μ’ αρέσει που δήλωσε ότι η περιπέτειά του τον έκανε ταπεινό. Ο άνθρωπος μάλλον δεν αλλάζει, στο νου του έχει πάντα την πολιτική παρέμβαση και να καθοδηγεί τους άβουλους πιστούς-πελάτες του.
Ήρθε η ώρα μας, η ώρα να αξιοποιήσουμε το ελάχιστο δικαίωμά μας να παρέμβουμε στο πολιτικό γίγνεσθαι με την ψήφο μας. Και είναι ανέξοδο, δεν χρειάζεται ούτε κόπος, ούτε μετακίνηση ιδιαίτερη, ούτε ταλαιπωρία τύπου διαδηλώσεις ή πορείες (που πολλοί απεχθάνονται γιατί νομίζουν ότι είναι παλοιοκομμουνιστική μέθοδος ενώ σήμερα θεωρούν εαυτούς managers ή στελέχη τουλάχιστον των πολυεθνικών των οποίων στην πραγματικότητα είναι σύγχρονοι δούλοι).