Ο Παπανδρέου κι ο Αλαβάνος ήταν οι κερδισμένοι του debate.
Ο Καραμανλής πολύ σφιγμένος, καμία σχέση με εκείνον του 2004 που αγόρευε, ξεροκάταπιε 2 φορές, μπερδεύτηκε άλλες τόσες, ενώ αρχικά δεν είχε σκοπό να απαντήσει στον Παπανδρέου τελικά στο τέλος αναγκάστηκε να του απαντήσει.
Ο Παπανδρέου καμία σχέση με το 2004 που διάβαζε, κόμπιαζε και σάστιζε. Άνετος, επικοινωνιακός, επιθετικός, ηγετικός, επικριτικός αλλά έδειχνε και έτοιμος να κυβερνήσει.
Η Παπαρήγα κλασσικά ζει σε άλλη εποχή και άλλο κόσμο, ακόμα δεν έχουν καταλάβει στον Περισσό την πτώση του κομμουνισμού, τώρα κάνουν αναλύσεις… Ο υποτίθεται «παραδοσιακός» αντίπαλός της η Δεξιά που κυβερνά όπως κυβερνά την αφήνει παγερά αδιάφορη.
Ο Αλαβάνος αντίθετα αντανακλά την αριστερά της εποχής του, άμεσος, απαντούσε στις ερωτήσεις, απλός, κατανοητός, καθημερινός δεν φοβήθηκε να κάνει κριτική στη ΝΔ – όπως η Παπαρήγα που δεν είπε κουβέντα που να «θίξει» τη ΝΔ – κέρδισε τις εντυπώσεις.
Ο Καρατζαφέρης, αναμενόμενος, σούπα..
Για τον Παπαθεμελής, δεν κατάλαβα τον λόγο ύπαρξής του, φυσικά ήταν η επιθυμία της Ρηγίλλης και καλή ώρα για διάλειμμα, μια που δεν υπήρχαν διαφημίσεις…
